10 X CD

 O fonograficznej działalności PaKI opowiada Mirek Wujas:

O ile pamiętam mój pomysł był taki, żeby wydać płytę z okazji 10-tej PaKI. Zbieranie materiałów chwilę trwało, zatem kompakt pt „PaKA 1985-1995 powstał w roku 1996, na 12-tą PaKĘ, a faktycznie zebrał materiał z pierwszych 11-tu Przeglądów. Postanowiliśmy co roku archiwizować piosenki aby nie uległy zapomnieniu – nawet ukazywały się przez czas jakiś kasety magnetofonowe z samego konkursu, z zapisem bieżącym, nie do końca wyczyszczonym, wydane w trakcie trwania Przeglądu, czyli „na gorąco”.

Pierwszy kompakt był czarno-biały, bo nam się wtedy wydawało, że to takie szlachetne.

Na drugim kompakcie, tak zwanym niebieskim, widać już myśl redakcji, żeby optymalizować koszty. Wzór okładki jest ten sam – do teraz – rysunek Henia Sawki, który wypełniamy różnymi nazwami piosenek i różnymi kolorami. Nosi tytuł „Parodie, żarty, parafrazy” i materiał był zbierany pod kątem rzeczywiście parodii.

Trzeci kompakt, żółty, ”Miłość, wiosna i kabaret” bazuje na koncercie pod takim samym tytułem, który odbył się podczas PaKI i był jednym z lepszych. Cały czas zespół redakcyjny jest ten sam – Mirek Wujas, Agnieszka Kozłowska ( dawniej Czapska) i Tomek Tamborski, realizator dźwięku z Radia Kielce, którego bezinteresowne poświęcenie i determinacja uratowały niejedną „pakowską” piosenkę, a znakomita większość nagrań jest z PaKI, z „Rotundy”.

Czwarty kompakt to „Drwiną i śmiechem”, którego tytuł jest nawiązaniem do bardzo popularnego wówczas filmu Hoffmana „Ogniem i mieczem”.

Piąty, „Wiwat satyryczny stan” – jako źródło piosenek zaczynamy wykorzystywać kabareton w Mrągowie. Skład redakcji pozostaje bez zmian. Natomiast dochodzi nowy element: dodatek – suplement – po prostu wygrzebujemy bardzo starą rzecz i umieszczamy ją na płycie – w tym wypadku była to „Wielkanoc” – piosenka nagrodzona na drugiej PaCE, w następnych scenki, między innymi „Konia Polskiego”, które kiedyś przeszły do historii.

Kompakt szósty to rok 2002. Książeczki – dodatki do płyt zaczynają już być bardzo porządne – tym zajmował się Piotrek Korbiel. Na płycie jest piosenka finałowa z kabaretonu w Mrągowie „Uwierz w siebie”, a w środku „składanka” – to co się z bieżących rzeczy udało wybrać.

Siódmy – tu już zaczyna się problem z doborem materiału. Kabarety mało śpiewają, zwłaszcza dobrze, mało śpiewają. W związku z tym część rzeczy bierze się z nagrań „pakowskich”, a część z płyt autorskich kabaretów takich jak: „Grupa Mo Carta”, „Czyści jak łza”, czy „Przechowalnia”. I tutaj dodatkowo umieszczamy rzeczy, które niekoniecznie były na Przeglądzie, ale do niego pasują. Na tej płycie pojawia się nowość – na ostatniej pozycji „Tiki” kabaretu Dno w wersji multimedialnej – czyli pierwsza próba „wejścia” na nowy nośnik.

Ponieważ ciągle jest już bardzo ciężko z materiałem, w roku jubileuszowym na dwudziestą PaKĘ wydaliśmy dwupłytowy album z przeglądu starych rzeczy. Dodatkowo nakłady pierwszej i drugiej płyty się wyczerpały, a było „zapotrzebowanie społeczne” na te nagrania. Zebraliśmy zatem najładniejsze piosenki z sześciu płyt i wyszedł album nr 8 i 9, który uczciwie zamyka piosenki z dwudziestu lat PaKI. Stwierdziwszy problem z dalszym wybraniem dwudziestu dobrych piosenek rocznie, dziesiąta płyta pt.: Piosenki i nie tylko” jest wzbogacona o skecze w wersji radiowej, które naszym zdaniem są przekonywujące nawet bez wizji. Oczywiście obraz dodałby im trochę uroku.

Dziesiąty kompakt powstał w pełnej współpracy z radiem. Współredaktorką była Kinga Burzyńska, która sięgała do archiwów radiowych i odnalazła niektóre scenki. I teraz zastanawiamy się, w jakim kierunku prowadzić to dalej. Myślimy o tym, żeby sprofilować kolejne kompakty. To da nam możliwość sięgania do rzeczy starszych, nie tylko „pakowskich”. Ponieważ sezon, z naszego punktu widzenia, kończy się w Mrągowie, kompakt jedenasty powinien „wyjść” w grudniu 2005 roku. Motyw przewodni – Święta i świętowanie. Troszkę oczywiście wychodząc od świąt grudniowych, ale temat traktujemy szerzej.

Piosenki na wszystkich płytach były dobierane według gustu redakcji. Pierwsza zasada była taka, aby to obejmowało wszystkich. Uznaliśmy jednak, że dwie piosenki jednego kabaretu to jest maksimum. Oczywiście poziom był nierówny. Z piosenek Rafała można by wydać cały kompakt nam chodziło jednak o prezentacje całego środowiska, a nie tylko jednego, kabaretu. Zresztą ktoś, kto dawał po dwie piosenki na jeden kompakt ma teraz wydanych dwadzieścia swoich piosenek. Tylko, że to się rozłożyło w latach. Druga, to układając ramówkę starałem się tworzyć jakąś mini opowiastkę, czyli powiązać utwory ze sobą jakimś motywem. Czasem się to udawało, czasem nie. Należy pamiętać, że płyta nie jest przedsięwzięciem komercyjnym, lecz archiwalno – promocyjnym. Bo wydawało nam się, że tworzenie płyt będzie, w sposób naturalny, wspomagać powstawanie piosenek. Różnie z tym jednak bywało. Z naszych płyt korzystają rozgłośnie radiowe w całej Polsce jednocześnie promując kabarety. Każdy z zespołów „obecnych” na płycie dostaje kompakty, aby mógł się dobrze zaprezentować. To bardzo ważne dla młodych kabaretów, których nie stać na własną produkcję fonograficzną.

Mirek Wujas

Tu trzeba koniecznie dodać, że w sumie powstało płyt 16. Dwie ostatnie były już typowo tematyczne; „Świąteczne klimaty” i „ Śmiej się i kochaj”.

 Obecnie ze względu na brak materiału nie wydajemy płyt, ale zamierzamy to robić w przyszłości.

AK

Nasze książki

Pierwsza została wydana w 2002 roku i nosiła tytuł „Magiczny Świat Kabaretu” Była to próba opisania historii PAKI. Na podstawie materiałów, którymi dysponowaliśmy powstała publikacja, w której znalazły się wspomnienia założycieli Przeglądu, sylwetki najważniejszych twórców, rozdziały o piosenkach kabaretowych i skeczach- na zawsze śmiesznych, fragmenty z prasy, wypowiedzi jurorów i dyskusje o sztuce kabaretowej.

Druga książka nosiła tytuł „25×25 czyli 25 anegdot na 25 lecie PAKI” i jak sama nazwa wskazuje stanowiła zbór zabawnych historii, jakie przydarzyły się artystom kabaretowym, nie tylko podczas naszego Przeglądu. Było to pierwsze wydawnictwo tzw jubileuszowe z niezwykle ciekawą szatą graficzną zaprojektowana przez Ewę Plutę.

Trzecia książka, którą napisałyśmy wspólnie z Moniką Molas – Wołos jest prezentacją części najważniejszych kabaretowych indywidualności z naszego środowiska, w postaci wywiadów na różne, nie tylko kabaretowe tematy. Nosi tytuł „Pytania niekontrolowane, czyli czego nie wiece o kabarecie”

Czwartą książkę i jej tytuł „Konferansjerem być, czyli o sztuce uwodzenia publiczności” wymyśliła Marcelina Kruż, która zajęła się też sprawami wydawniczymi, a ja ją napisałam na podstawie rozmów z najlepszymi w branży. Jest to rodzaj poradnika, czy jak to nazwałam „sugestnika” dla początkujących i zaawansowanych konferansjerów. Wśród moich rozmówców znaleźli się : Andrzej Poniedzielski, Artur Andrus, Piotr Bałtroczyk, Maciej Stuhr i inni. Książkę ozdobiły świetne rysunki Alicji Rzepy.

Piąta książka to historia PAKI we wspomnieniach, o czym świadczy tytuł: „ A pamiętasz, czyli o tym, jak Kraków został kabaretową stolicą Polski”. Została wydana z okazji 30 lecia PAKI i jest podzielona na 30 rozdziałów, z których każdy dotyczy jednego roku. O PACE opowiadają jej uczestnicy i organizatorzy.

Przy wydawaniu książek współpracowaliśmy z wydawnictwem ArTest z Kielc, które opracowało szatę graficzną pierwszej, trzeciej i piątej książki.

Agnieszka Kozłowska

Nowy Pompon

Był to miesięcznik satyryczny w którym pisali Krzysztof Janicki, Krzysztof Niedźwiedzki i Marek Grabie. Pierwszy numer ukazał się w 2004 roku i miał formę gazetową. Prezentował treści będące groteskowym odbiciem tradycyjnych artykułów prasowych. Ich styl przypominał szablonowe informacje podawane w prasie, natomiast sama treść była absurdalna. Przestał wychodzić w 2005 r.

W 2008 roku PAKA była wydawcą zbioru 12 numerów miesięcznika z lat 2004-2005.

Wszystkie dostępne wydawnictwa zebraliśmy w naszym sklepiku.